- briqadir
- сущ. бригадир (руководитель бригады в 1 и 2 знач.)
Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
briqadir — <alm.> 1. Briqada rəhbəri, başçı (bax briqada 3 cü mənada). Ferma briqadiri. 2. tar. Rusiyada XVIII əsrdə polkovnik ilə general arasında hərbi rütbə … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
sibə — I (Balakən) çay daşqınının qarşısını almaq məqsədilə qurulan bənd. – Briqadir cama:tı sibəyə işdəməyə apardı II (Qax) porsuq yuvası … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
briqadirlik — is. Briqadir vəzifəsi və işi … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
köhnə — sif. <fars.> 1. Uzun müddət işlənməkdən dağılmış, xarab olmuş, yıpranmış, köhnəlmiş; nimdaş (yeni ziddi). Köhnə ayaqqabı. Köhnə palto. Köhnə araba. Köhnə stul. – Pişxidmətlər şüru etdilər Yusif Sərracın köhnə paltarını soyundurmağa və… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
nəfskar — sif. <ər. nəfs və fars. . . . kar> 1. Şəhvət düşkünü. 2. Tamahkar, nəfsini saxlaya bilməyən. Əziz bir az acıqlandı: – . . Sənin kimi nəfskar, dünyanı dördəlli tutan bir adamı briqadir saxlamaq olmaz. Ə. Vəl … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
staj — <fr.> 1. Hər hansı bir işin, fəaliyyətin davam etdiyi müddət. Əmək stajı. İstehsalat stajı. // Hər hansı ictimai təşkilatda olma müddəti. Otuz illik stajı olan Murad «Yeni həyat» kolxozunda briqadir işləyir. Ə. Vəl.. 2. Tələbənin istehsalat … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
üz — is. 1. İnsan başının qabaq hissəsi; surət, sifət, çöhrə, sima. Üzünün ifadəsi. Qəşəng üz. – Mərcan bəy diqqətlə Kərbəlayı Qubadın üzünə baxır. Ü. H.. <Qızın> yumru, gözəl üzü və yanaqları açıq sərin havada qızarmışdı. M. İ.. // Heyvan… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xor — 1. <yun.> Hər hansı vokal əsəri bir vaxtda ifa edən oxuyanlar dəstəsi. Xor dəstəsi. Uşaq xoru. – <Müəllif:> Biz də yoldaşlarımızla xor təşkil edirik. T. Ş. S.. <Rüstəm kişi:> Briqadir Şirzadın yaxşı səsi var. Xor dərnəyi… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti